تحلیل خطر زلزله با استفاده از منطق فازی با مطالعه موردی شهر تهران

در این پایان نامه تحلیل خطر پارامترهای شتاب زلزله برای شهر تهران با استفاده از منطق فازی انجام گرفته است. منطقه ی مورد بررسی مستطیل شکل و به ابعاد ×30km 30kmبوده، از شمال به رشته کوه های البرز، از غرب به مسیل کن، از شرق به کوه های هراز و از جنوب به بخشهای جنوبی شهر ری محدود شده و وسعتی در حدود 900 کیلومترمربع را شامل می شود. تحلیل خطر برای شبکه های 31x31 از نقاط در شهر تهران انجام گرفته است. در بکارگیری هریک از پارامترهای مورد استفاده در تحلیل خطر مانند پارامترهای لرزه خیزی منطقه و روابط کاهندگی گزینه های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته اند و پارامترها به صورت فازی همراه تابع فازی مثلثی و گوسی وارد محاسبات تحلیل ریسک شده اند. در این تحقیق از روابط کاهندگی قدرتی و همکاران (2007) و سارما و سربالوف (1996) و امبرسیز و بومر (1991) و پارامتر لرزه خیزی کیکو (2000) و توکلی (1996) استفاده شده است.نتایج حاصل از تحلیل خطر زلزله برای هر دسته از این پارامترها با استفاده از نرم افزارseisrisk iii (bender and parkins, 1987) با در نظر گرفتن سطح خطر 10% در 50 سال و 2% در 50 سال انجام گرفته و در نهایت با استفاده از روش درخت منطقی با هم ترکیب شده اند. وزن های استفاده شده در درخت منطقی نیز به صورت فازی بوده و در نهایت برای رسم و مقایسه جوابها پارامتر بدست آمده برای شتاب با استفاده از روش مرکز سطح غیر فازی شده است. استفاده از منطق فازی این امکان را فراهم می کند که عدم قطعیت های موجود در پارامترهای مورد بررسی ناشی از ضعف دانش و همچنین خطاهای حاصل از ثبت و اندازه گیری داده ها نیز در محاسبات وارد شوند و همچنین با استفاده از منطق فازی در روش درخت منطقی عبارات زبانی موجود در علم مهندسی که مرتبط با نظر کارشناس می باشد نیز به صورت اعداد فازی نمایش داده می شود و در محاسبات وارد می شوند. نتایج حاصل از تحلیل خطر فازی برای شهر تهران در مقایسه با نتایج تحلیل خطر معمولی مقادیر بالاتری از حداکثر شتاب زمین-لرزه را نشان داد که این افزایش بطور متوسط در دوره بازگشت 475 سال g060/0 و در دوره بازگشت 2475 سال g110/0 می-باش